Het centraal stellen van de patiënt is een hot topic. Maar hoe kun je dat doen zonder hem te begrijpen, zonder nieuwsgierig te zijn naar zijn behoeften en drijfveren? Ik ben er van overtuigd dat we echt moeten willen weten wat de patiënt beweegt, dat we door moeten dringen tot de diepere essentie van zijn of haar behoeften willen we de patiënt daadwerkelijk centraal stellen. Ik ben dan ook nieuwsgierig naar de drijfveren van de patiënt, maar net zo zeer van de zorgverlener! Al jaren wil ik weten hoe ze denken en wat ze drijft. Waar overeenkomsten zitten en waar verschillen. En kunnen we wel praten over de patiënt? We zijn toch allemaal individuen?
Deze nieuwsgierigheid heeft er toe geleid dat ons bedrijf in 2015 een grootschalig onderzoek heeft uitgevoerd om de wensen en behoeften van diabetes- en kankerpatiënten in kaart te brengen. De patiënten werkten volmondig mee en ze vonden het fijn om uitgebreid met een “neutrale” persoon over hun ziekte te praten. Sindsdien hebben wij vele patiëntenreizen in kaart gebracht. We zien onder meer dat iedere patiënt eigen behoeftes en verlangens heeft, maar dat er onder bepaalde omstandigheden wel basisbehoeften zijn die patiënten gemeen hebben. Ook hebben we ontdekt dat de basisbehoeften van de patiënten, naast het moment van hun reis, ook per ziektebeeld sterk verschillen. Dit kan grote impact hebben op de vorm maar ook de breedte en diepte van informatie die de patiënten nodig hebben om met hun ziekte om te gaan.